گهواره یِ تکرار

یه چیزی که هست اینه که واقعا هیچ احترامی‌واسه بعضی از قوانین دستور زبان قائل نیستم.

یکی از مواردی که توی انگلیسی رعایت نمی‌کنم، بزرگ نوشتن حرف اول کلمات اول جمله ست، یکی دیگه ش اینه که i رو اینجوری مینویسم، کلا با capslock پدرکشتگی دارم. فقط تو رمزا خوبه تا اونی که میخواد هک کنه کلی صلبات بفرسته واست.

توی آلمانی بیشتر استفاده میکنن از کپ و یکی از چیزایی که تا اعماق وجودشون رو خط خطی میکنه همینه، که من با شرمندگی بسیار با همین فرمون پیش میرم.

یکی دیگه از چیزهایی که صرفا به خاطر تنبلی رعایت نمی‌کنم ولی دوست دارم رعایت کنم آپاستروفه. خداوند من را به راه راست هدایت بفرماید.

قبلنا خیلی پایبند بودم به کاما ، ؛ ، و علامت‌های زبان فارسی، ولی سنم که بالاتر رفت با خوندن وب قبلیم که پر از کاما و نقطه و کسره و فتحه و ضمه بود بیشتر اوق میزدم تا لذت ببرم. وقتی زیادی استیکر یا علامت توی متن باشه تمرکز روی خود متن واسم سخت تر شد از یه جایی به بعد.

مشکل جدیدی که دارم باهاش دست و پنجه نرم میکنم قاطی کردن ضمایر چسبیده هنگام حرف زدنه و این خیلی خجالت آوره.

کوعسچن موعسچن : چه قوانینی رو توی زبان و نوشتن دوست دارین و کدوما رو بدتون میاد؟